دنیا بدون عشق!

از وقتی خودم رو شناختم، همیشه کسی رو داشتم برای دوست داشتن! از 13 سالگی ،دو سال یه کسی رو دوست داشتم بدون اینکه بخوام باهاش دوست باشم یا حتی فکر ازدواج باهاش تو سرم باشه، احساساتی بودم اما عاقل! میدونستم اون سن حتی برا فکر ازدواج و رابطه هم زوده، اما براش مینوشتم، زیاد، آرزوم بود اینکه باهاش حرف بزنم، آرزوم بود که یه روز با یه نفر اتفاقی چت کنم و بفهمم اون سمت مکالمه اونه! حتی این آرزو رو شب لیله الرغایب هم توی دفتر خاطراتم نوشتم! بعد از اون، 14، 15سالم باهاش ,دوست منبع